Bilo bi uzaludno tražiti »poreklo« svake od ovih kosmogonija. Čak i one za koje se može pretpostaviti da su ih doneli Arijci, imaju paralele u još starijim ili još »primitivnijim« kulturama. Kao i tolike druge eleven

turu »supruga Zemlje« i »onoga koji trese tlo«. On se, prema Hesiodu, oženio Meduzom koja je takođe stara boginja Zemlje. Jedno drugo predanje saopštava da je Antaj potekao iz njegove veze sa Gejom. Ova povezanost s konjem ukazuje na značaj koji je ta životinja imala za indoevropske osvajače. Posejdon je prikazan kao tvorac, otac ili davalac konja. Ali, konj je povezan i sa donjim svetom, što iznova čini očiglednim karakter ovog boga kao »gospodara Zemlje«. Na njegovu prvobitnu moć podjednako ukazuju i gigantski ili čudovišni oblici njegove dece: Oriona, Polifema, Tritona, Antaja, harpija, itd. Kao Posis Das, po Vilamovicevom shvatanju muški duh plodnosti koji živi na zemlji, lavatory koga su Indoevropljani doveli, mogao se porediti s vrhovnim bogovima i bogovima oploditeljima, »gospodarima Zemlje«, iz mediteranskih i istočnih religija. 3 Postajući isključivo lavatory mora, Posejdon je mogao da sačuva samo ona svoja izvorna svojstva koja su se odnosila na extra: hirovitu snagu i vlast nad sudbinama mornara. Hefest ima jedinstven položaj u grčkoj religiji i mitologiji. Već je njegovo rođenje osobito: prema Hesiodu, Hera ga je rodila »bez ljubavne veze, iz srdžbe i u inat svome mužu«.

For all pranayama (except Kapalabhati), the breath is sluggish and continuous, breathed out and in from the nose and down check here to the belly. normally sit by using a straight spine as well as a calm body. if you are practising pranayama, Enable go of any thoughts by focusing on the breathing associated with the pranayama.

U celini uzev svi mitovi koji pripovedaju o borbama starijih i mlađih naraštaja bogova za osvajanje opšte vrhovne vlasti, s jedne strane opravdavaju uzvišeni položaj poslednjeg boga pobednika, a s druge strane objašnjavaju sadašnju strukturu sveta i aktuelnu ljudsku uslovljenost.

zbivanja ispričana u prvim poglavljima Knjige postanja i dalje hrane maštu i religioznu misao Avramovih naslednika. Nastavljajući tradiciju premoderne mi, dakle, otpočinjemo naše izlaganje s prvim poglavljima Knjige postanja. Pozni datum njihovog priređivanja ne predstavlja teškoću jer je sadržaj drevan; on, naime, odražava shvatanja koja su starija i od sage o Avramu. Knjiga postanja otpočinje čuvenim odeljkom: »U početku stvori lavatory (Elohim) nebo i zemlju. A zemlja bješe bez obličja i pusta, i bješe tama nad bezdanom; i duh Božji dizaše se nad vodom« (one: one—2). Slika iskonskog okeana nad kojim lebdi bathroom tvorac veoma je stara. two Međutim, tema boga koji nadleće vodeni bezdan nije potvrđena u mesopotamskoj kosmogoniji, mada je mit ispričan u Enuma elisu verovatno bio poznat autoru biblijskog teksta. (Naime, prvobitni okean je na hebrejskom označen izrazom tehom koji je etimološki povezan s vavilonskim tiamat). Stvaranje u pravom smislu reči, odnosno uređenje »haosa« (tohu wa bohu), obavljeno je snagom Božje reči. On kaže: »Neka bude svjetlost«, i svetlost bi (I : three). I sve su sledeće etape stvaranja uvek obavljane božanskom rečju. Vodeni »haos« nije bio personifikovan (up. Tijamat), pa prema tome nije ni bio »pobeđen« u nekoj kosmogonijskoj borbi. Ovaj biblijski opis prikazuje posebnu strukturu: one) stvaranje Rečju; 3 2) sveta koji je »dobar«; three) života (biljnog i životinjskog) koji je »dobar« i koji lavatory blagosilja (1: ten, 21, 31, itd.

Kao što smo mogli da pretpostavimo, najveća morfološka promena potvrđena je na nivou treće funkcije, jer su religiozni izrazi koji su povezani s obiljem, mirom, plodnošću, nužno zavisni od geografije, ekonomije i istorijske situacije svake grupe. Što se tiče druge funkcije, fizičke snage, pogotovu korišćenja snage u borbama, žorž Dimezil je osvetlio izvestan broj podudarnosti između Indije (već kod Indoevropljana), Rima i germanskog sveta. Tako se inicijacijsko iskušavanje po svoj prilici sastojalo iz borbe mladog ratnika protiv tri protivnika, ili protiv nekog troglavog čudovišta (koje je predstavljala neka drvena spodoba). Sličan scenario se može pronaći u istoriji slavnih borbi irskog junaka Kušulena protiv tri brata i u Horacijevoj borbi protiv tri Kuracija: isto je tako u mitu o Indri i o iranskom junaku Tretaonu, gde svaki ubija po jedno troglavo čudovište. U Kušulenu i Horaciju pobeda izaziva »bes« (furor, keltski ferg) opasan po društvo, koji se mora obredno očistiti. Osim toga, homologije mitske teme o Indrina »tri greha« mogu se naći u Skandinaviji, u podvizima junaka Starkaterusa, i u Grčkoj, u mitovima o Heraklu. twelve Vrlo je verovatno da se ove mitsko-obredne teme ne iscrpljuju u ratnoj mitologiji i tehnikama iz doba eleven

je zalog za nastajanje novog doba, ili za uspostavljanje neke nove vrhovne vlasti (up. Zevs — Tifon, Baal — Jam). Ukratko, ubijanjem nekog zmijolikog čudovišta — simbola za virtualno, za »haos«, ali i za »autohtono« — nastaje nova kosmička ili institucionalna situacija. Zajednička karakteristika svih tih mitova jeste strah, ili neuspeh pobednika pri prvom pokušaju. Marduk i Ra oklevaju pre borbe; u prvom trenutku, zmija Ilijankaš uspeva da osakati boga; Tifon uspeva da odseče i odnese Zevsove tetive. Prema Šatapatha Brahmani (I, 6, three—17), Indra beži što može dalje kada opazi Vritru, a Markandeja Purana ga opisuje »bolesnog od straha«, kako priželjkuje mir.33 Nema potrebe da se zadržavamo na naturističkim tumačenjima ovog mita: u pobedi protiv Vritre videla se ili kiša koja je počela s olujom, ili oslobađanje vode iz planina (Oldenberg), ili pobeda sunca protiv hladnoće koja je »zarobila« vodu zaledivši je (Hilebrant). Naturistički elementi su nesumnjivo prisutni, pošto je mit polivalentan; Indrina pobeda jednaka je, između ostalog, pobedi života protiv neplodnosti i smrti, koje su posledica Vritrinog »zaustavljanja« vode. Ali, struktura mita je kosmogonijska. U Rigvedi (I, 33, four) se kaže da je lavatory svojom pobedom stvorio sunce, nebo i zoru. Prema drugoj jednoj himni (Rigveda X, 113, 4—six), Indra je, čim se rodio, razdvojio Nebo i Zemlju, učvrstio nebeski svod i, bacivši vađru rastrgao Vritru koji je svu vodu zadržavao u podzemlju.

Statuete, duge od 5 do twenty five centimetara, izvajane su u kamenu, kosti ili slonovači. Sasvim netačno nazvane su »Venerama«, a najslavnije su 1 iz Lespiga (Lespugue), Vilendorfa (Willendorf) (Austrija) i Losela (Laussel), (Dordonja). 29 Ipak, zahvaljujući pre svega brižljivim iskopavanjima, instruktivni j i primerci otkriveni su u Gagarinu i Mezini (Ukrajina). Oni potiču iz sloja naselja, pa izgleda da su u nekoj vezi sa religijom domaćeg ognjišta. U Gagarinu je, pored zidova staništa, otkriveno šest figurina izvajanih u mamutovoj kosti. a single su grubo obrađene, sa abdomenom prenaglašenih proporcija, dok na glavi nisu naznačene crte lica. Primerci otkriveni u Mezini veoma su stilizovani; neki se čak mogu protumačiti kao ženski oblici svedeni na geometrijske elemente (taj tip je pronađen na više mesta srednje Evrope); drugi primerci, verovatno, predstavljaju ptice. Figurine su ukrašene raznim geometrijskim crtežima, između ostalih i svastikom. Da bi objasnio njihovu moguću religioznu funkciju, Hančar je podsetio da neka lovačka plemena iz severne Azije izrađuju male čovekolike skulpture od drveta, koje se zovu dzuli. U plemenima gde su dzuli ženskog roda, ovi »idoli« predstavljaju mitsku Pramajku od koje se pret27 28 twenty

I like how this informative article offers an extensive definition of what yoga is and what it encompasses.

Viewing ads supports YogaBasics, which makes it possible for us to continue bringing you quality yoga information. Sign up for a top quality membership to eliminate all advertisements and luxuriate in uninterrupted usage of the most effective yoga methods on the internet.

Kao što ćemo videti, »avramovska vera« će jevrejskom narodu, posle drugog rušenja Hrama i propasti Države, omogućiti da podnese sva iskušenja svoje tragične istorije. Razmišljajući upravo o Avramovom primeru, neki hrišćanski mislioci su, iako kasno, tek u XIX i u XX veku, pojmili paradoksalni i u krajnjoj liniji »nespoznatljivi« karakter njihove vere. Kjerkegor se odrekao svoje verenice, u nadi da će mu ona, na neki nezamisliv način, biti nadoknađena. A kada je Lav Šestov tvrdio da prava vera podrazumeva samo jednu izvesnost: »za Boga sve je moguće«, on je samo, pojednostavljujući ga, prenosio Avramovo iskustvo.

S druge strane, bilo bi nesmotreno poverovati da su nam vedski tekstovi preneli »prvobitnu strukturu« Rudre-Šive. Treba se uvek setiti da su vedske himne i brahmanski spisi bili sastavljani za elitu, za aristokratiju i sveštenike, i da je značajan deo religioznog života arijskog društva bio sasvim nepoznat. Ipak, promocija Šive u položaj Vrhovnog boga hinduizma, ne može se objasniti njegovim »poreklom«, bilo ono arijsko ili narodno. Reč je o jednoj tvorevini čiju ćemo originalnost prosuditi analizirajući indijsku religioznu dijalektiku, onakvu kakva se pojavljuje kroz neprekidna ponovna tumačenja i ocene mitova, obreda i božanskih oblika.

Istorijski događaji i ličnosti u tolikoj su meri bili oblikovani prema paradigmatskim kategorijama da u najvećem broju slučajeva više nije moguće dosegnuti njihovu izvornu »realnost«. Nema razloga za sumnju u »realnost« osobe poznate pod imenom Mojsije, ali nam izmiču njegova biografija i osobene crte njegove ličnosti. Već zbog same činjenice da je Moisiie postao harizmatska i mitska figura, njegov život koji započinje čudnovatim spasenjem u korni od papirusa koja je bila ostavljena u trsci Nila, sledi product tolikih drugih »junaka« (Tezeja, Perseja, Sargona iz Agade, Romula, Kira, itd.). Ime Mojsije je egipatsko, kao i imena drugih članova njegove porodice. Ono sadrži factor msy, »rođeni, sin«, što se može uporediti sa Ahmoses (Ahmozes) ili Ramzes (Ra-messes, »Raov sin«). Ime jednog od Levijevih sinova, Merarije, jeste eighty three Rad na »demitizaciji« je bio relativno jednostavan (u stvari, »čuda« kao što su deset pošasti ili prolazak kroz Crveno additional, ne mogu se smatrati za »istorijske« događaje). Nasuprot tome, mnogo se delikatnije pokazalo tumačenje o eventualnoj istoričnosti biblijskih tekstova. Analizom je razdvojeno nekoliko redakcija koje su načinjene u različito doba i iz različitih teoloških perspektiva. Pored toga, utvrđene su pozajmice iz više književnih rodova. Prividna istoričnost neke epizode postaje sumnjiva kada se otkrije da je redaktor koristio kliše nekog određenog književnog roda (sage, novele, poslovice, itd.). 24 Prema Knjizi izlaska twelve :40, Izrailjci su ostali u Egiptu 430 godina.

I’m definitely influenced to dive deeper into yoga now. this information has sparked my curiosity to investigate the several branches, Check out new variations, and find more about myself in the process. Namaste!